Tijdens de recente vergadering van het Financieel Stabiliteitscomité (FSC) zijn de risico’s besproken van de daling van de rente van de afgelopen jaren.Vanwege de toegenomen systeemrisico’s op de Nederlandse huizenmarkt heeft De Nederlandsche Bank (DNB) vorige maand een maatregel aangekondigd om de weerbaarheid van banken te vergroten. Het FSC herhaalt het belang van structurele maatregelen om het woningaanbod te vergroten en benadrukt dat solide leennormen bijdragen aan een meer evenwichtige ontwikkeling van de Nederlandse huizenmarkt op langere termijn. Het is van belang dat hypothecaire leennormen in ieder geval niet worden verruimd en gepaard gaan met voldoende waarborgen, opdat er geen nieuwe risico’s voor financiële stabiliteit ontstaan. Lees meer…

Jaap ten Wolde

Elke organisatie streeft naar een werkklimaat waarin medewerkers hun wensen en hun ongenoegens kenbaar kunnen maken. Een open cultuur wordt dat genoemd. Alles moet bespreekbaar zijn; met collega’s en met de leidinggevenden. En als er desondanks zich integriteitsincidenten voordoen, of grensoverschrijdend gedrag wordt getoond, dan zou het werkklimaat zo moeten zijn dat de betrokkenen op hun gedrag worden aangesproken. Maar een ieder die heeft doorgeleerd op het terrein van cultuur en integriteit, weet dat ‘aanspreken’ ongelooflijk moeilijk is. Collega’s doen dat te weinig onderling, leidinggevenden nog minder. Dat laatste vaak tot teleurstelling van de medewerkers. Het gevolg is dat er veel frustraties en risico-signalen blijven hangen op de werkvloer. Met gevolgen voor personeelsverloop, een hoger ziekteverzuim en slechtere financiële resultaten. En soms met een groot financieel verlies als gevolg van boetes of reputatieschade. Lees meer…

Michel Klompmaker

Paul Ruijs vond het een gotspe. Zij die anderen de maat nemen met hun vonnissen maar zelf de wet aan hun laars lappen. Over wie hebben we het hier? Ja, het klinkt een beetje ongeloofwaardig, maar het is toch waar, we hebben het in 2019 over een aantal Nederlandse rechters, die nog steeds bewust maling hebben aan de van kracht zijnde wet die hen verplicht opgave te doen van al hun nevenfuncties. Vanaf 1997 is er een openbaar ‘register’ waarin rechters hun betaalde, onbetaalde en voormalige nevenfuncties moeten opgeven. Paul Ruijs is nu gepensioneerd jurist en kent namen en rugnummers. Logisch dat hij niet zo geliefd is binnen de kringen van de rechterlijke macht, maar ook bij advocaten die tevens plaatsvervangend rechter zijn ligt hij niet goed. We spraken met hem al verschillende keren over deze merkwaardige toestand en vonden het nu tijd om het een en ander in de vorm van een interview te gaan publiceren. Lees meer…

Michel Klompmaker

Er is veel te doen rond de positie van klokkenluiders. Zijn het rancuneuze personen of zijn het personen die vanuit een rechtvaardigheidsgevoel aan de bel trekken, oftewel de klok gaan luiden? Waarom worden klokkenluiders vaak het slachtoffer van hun eigen melding? Er is toch immers een wet die bescherming biedt en er is toch een Huis voor Klokkenluiders? Onlangs spraken we hierover met Gerard Overmars van How2Ask op zijn kantoor in Weesp in aanloop naar het Behavioral Risk Congres met als titel “Help, de klokkenluider verzuipt!”
Lees meer…

Cosmo Schuurmans & Piet Klop

De Controllers Circle Corporaties, afgekort CCC, is het netwerk voor controllers bij corporaties. Al weer enkele jaren wordt de bedrijfsvoering van corporaties onderling vergeleken in de Aedes benchmark. CCC heeft nagedacht of en hoe een impuls kan worden gegeven aan benchmarking bij corporaties. CCC neemt daarom het initiatief om de bedrijfsvoering bij corporaties op een innovatieve manier te benchmarken. Hoe? Door een kwalitatief onderzoek naar de “Alignment” van de bedrijfsvoering binnen corporaties. ‘Alignment’ gaat over de vraag of en in welke mate de bedrijfsvoering binnen de corporaties zelf intern ‘in de pas loopt’. Het korte filmpje hierboven legt precies uit wat met ‘Alignment’ bedoeld wordt. Lees meer…

Stefan Duchateau

Toen Jeremy Siegel zijn baanbrekende artikel *[1] over de langetermijnevolutie van de (Amerikaanse) aandelenmarkt liet verschijnen, had hij geen idee wat de impact ervan zou worden. Zijn doelstelling was immers strikt academisch van aard. Hij trachtte enkel te bewijzen dat de zeer hoge beursreturns in het recente verleden (gemiddeld 6 % op jaarbasis beter dan obligaties en veel beter dan goud of cashbeleggingen) eerder toeval waren. Men zou zich volgens hem in de komende periode tevreden moeten stellen met een lagere meeropbrengst van aandelen ten opzichte van andere asset-klassen, ergens in een te verwachten orde van grootte van zowat 3 à 4 %. De (schitterende) resultaten uit het recente verleden mochten dus niet zomaar vertaald worden in een even rooskleurig toekomstbeeld. We schrijven het jaar onzes Heren 1992. Lees meer…