Good cop, bad cop
Net zoals we het wel gehad hebben met tergende bumperklevers op de autosnelweg en het vloekwaardige kabaal van bladblazers, zijn wij ook de lukrake commentaren en impulsieve tweets van de Amerikaanse president meer dan grondig beu. Zijn onvoorspelbare en willekeurige uitspraken over de evolutie in de Chinees-Amerikaanse handelsgesprekken laten de financiële markten echter telkens weer van links naar rechts uitslaan. Zijn chaotische opmerkingen passen in een weinig origineel, maar consequent uitgevoerd tactisch plannetje dat je in iedere doordeweekse Amerikaanse misdaadserie kunt terugvinden. Bij het verhoor in het politiekantoor komt de bad cop eerst de verdachte schaamteloos afdreigen. Daarna komt de good cop langs om snel de bekentenissen op te tekenen, onder de belofte dat de bullebak dan niet meer terugkomt. Enkele maanden heeft Trump weleens de rol van de good cop uitgeprobeerd, maar dat was weinig geloofwaardig en leidde vandaar niet tot enig resultaat. Denk maar aan Noord-Korea. Daarom heeft hij nu resoluut gekozen voor het andere personage, dat hem op het lijf geschreven staat.
Dit rollenspel wordt nogal doorzichtig toegepast in de lopende onderhandelingen met China. De dreigende argumenten van de president klinken echter geloofwaardig, zeker wanneer hij stelt dat voor hem de tijd niet dringt. Trump kan immers rustig afwachten tot na zijn waarschijnlijke herverkiezing in november 2020 om dan, zonder enige remming, zijn hele wapenarsenaal in te zetten tegen Chinezen, Fransen, Canadezen en alles wat hem in de weg loopt op het handelsfront. Enige redelijkheid, laat staan terughoudendheid, moet op dat moment niet meer verwacht worden. Het vooruitzicht van een dergelijk doemscenario moet de Chinese onderhandelaars tot grotere toegeeflijkheid dwingen.
De Amerikaanse president laat zich vandaar door de financiële markten ook geen deadline opdringen, maar 15 december blijft hoe dan ook een gevaarlijke datum. Zonder uitstel van de aangekondigde tariefverhogingen die op die dag zouden ingaan, zal China gedwongen worden tot een verregaande depreciatie van zijn munt waarbij de yuan zal verzwakken van de huidige 7,04 naar 7,20 yuan per US$.
Een dergelijke zet zal de directe impact van de tariefverhogingen grotendeels mitigeren maar dreigt tevens een nieuwe escalatie in de handelsoorlog in te leiden. De zenuwachtigheid van de markten hieromtrent vertaalde zich dan ook in een verhoogde volatiliteit van de Chinees-Amerikaanse wisselkoers.
Er wordt echter nog altijd een vrij grote kans gegeven aan een positieve evolutie bij de lopende handelsgesprekken. Alleen is het verwachtingsniveau aanzienlijk bijgeschroefd. De financiële markten zouden nu al ruimschoots tevreden zijn met een uitstel van de nieuwe tarieven en een belofte om de lopende importtaksen geleidelijk naar beneden te brengen. Dit laatste is immers een expliciete eis van China om tot een (deel)akkoord te komen. De Chinese overheid heeft dan maar zelf het goede voorbeeld gegeven door de taksen op landbouwproducten uit de VS gedeeltelijk op te schorten.
Afwachten is het enige wat we intussen kunnen doen. En het hoofd koel houden, natuurlijk. Het is hierbij echter opvallend dat de volatiliteit op de aandelenmarkten relatief laag blijft. Zelfs bij een negatieve ontwikkeling kan een verdere rentedaling de klap immers voor een flink stuk neutraliseren.
