Bij dergelijke zeldzame momenten moet je even blijven stilstaan: alles stijgt … (bijna alles, toch). Obligatiekoersen worden verder opgejaagd door het QE-programma van de ECB, de negatieve inflatieverwachtingen en de afnemende vrees voor een implosie van de eurozone. De aandelenmarkten geraken steeds meer opgewonden door het vooruitzicht van hogere bedrijfswinsten in een context van blijvend lage rente en afnemende risico aversie. De dollar klimt door de verwachte toename van het renteverschil met de eurozone. Chinese aandelen zetten hun spectaculaire herstel voort, terwijl zelfs de olieprijs weer wat terrein wint, (onterecht) anticiperend op interne politieke veranderingen na de troonwissel in Saudi-Arabië. Tussen al die opwaarts gedreven investeringsklassen zal er ongetwijfeld wel een financiële zeepbel verscholen gaan, maar dat lijkt de pret momenteel niet te kunnen bederven. Wij zetten even enkele zeepbelkandidaten voor u op een rijtje.   Lees meer…

Leid uit deze titel niet te snel af dat wij ons laatdunkend willen uitdrukken over de verzuchtingen van de Griekse bevolking, die zich nu kristalliseren in de potentiële verkiezingsoverwinning van een extreme partij. Iedere analist die zich boven de obligate ideologische standaarduitspraken van een extreemlinkse partij weet te verheffen, merkt snel dat de groeiende populariteit van de antiregeringspartijen in Griekenland hun draagvlak vinden in de opgehoopte frustratie over het gevoerde beleid. En dat is minder gericht tegen de Europese Trojka (zoals in onze pers meestal naar voren wordt geschoven) maar vooral tegen het feit dat Griekse machthebbers zich in de aanloop van de crisis van 2010 op manifeste wijze wisten te bedienen van de voordelen van de Muntunie, terwijl de huidige regering vooral uitblinkt in het doorschuiven van de nadelen naar andere groepen en het afschermen van de eigen belangen – alleszins in de ogen van een groeiend aantal Griekse kiezers … Lees meer…

Hopelijk zal onze muzikale held het ons vergeven wanneer we zijn teksten af en toe gebruiken (soms zelfs onbewust ) om toch het licht te zien in de immer troebele omgeving van de financiële markten. Het helpt ons telkens weer om aan de verleiding te weerstaan om, zoals in de populistische pers, voortdurend een vermanend vingertje op te steken en te wijzen op de nakende afgrond. Net zoals onze Vlaamse bard hebben we dit negatieve toekomstbeeld al lang achter ons gelaten, ergens in de duistere jaren ’70, waar een dergelijk gedachtegoed thuishoort. Lees meer…

Eerlijk gezegd: als u mij vorige maand had voorspeld dat de olieprijs een duik van meer dan 40 % zou nemen, dan had ik dat misschien geloofd. Maar ik had er tegelijk de conclusie aan gekoppeld dat deze evolutie misschien wel de ultieme springveer zou kunnen zijn voor de Europese economie en dat ze de Amerikaanse langetermijnrente iedere lust zou ontnemen om te stijgen, zodat ook daar de aandelenkoersen verder ondersteund zouden worden. Vanzelfsprekend moet je hierbij een initiële impact inrekenen op de energiegerelateerde aandelen, maar dat is al bij al maar 8 % van de wereldindices, zodat de negatieve impact zich laat voelen maar toch gecompenseerd moet worden door de toegenomen groeikansen voor de economie. Lees meer…

De aandoenlijke pogingen van de ECB ten spijt wil het écht niet lukken met de economische heropleving in de eurozone. De oorzaken (maar daarom niet de remedies) zijn genoegzaam bekend. Het goedbedoelde en doorgedreven monetaire beleid met de nadruk op zeer agressieve geldcreatie wordt immers grotendeels geneutraliseerd door het opgelegde economische besparingsbeleid dat de landen in de eurozone weer in het financiële gareel moet brengen. Het marginale nut van deze besparingen neemt echter steeds nadrukkelijker af, zodat het beoogde voordeel niet wordt bereikt en de nadelen steeds meer beginnen door te wegen. Lees meer…

In beleggingsland kijkt men bij dit gevaarlijke manoeuvre best eerst in westelijke richting, gevolgd door een snelle blik oostwaarts en vervolgens snel nog eens opnieuw naar het Westen alvorens over te steken. Zelfs dan is volledige veiligheid niet gegarandeerd maar het helpt wel natuurlijk, om het gevaar enigszins te anticiperen. Aan de westelijke kant lijkt alleszins weinig te duiden op imminent gevaar: De bedrijfsresultaten evolueren beter dan verwacht (terwijl de verwachtingen op zich al hooggespannen waren). De rentevoeten blijven laag, ondanks de sterke conjunctuur. Lees meer…

Wij hebben dienaangaande dringend uw hulp nodig, want wij hebben duidelijk armen te kort om onze tevredenheid over onze Oosterse medemens om te zetten in welverdiende knuffels. Net toen iedereen de hoop had opgegeven dat de Chinese monetaire overheid haar beleidsrente eindelijk zou laten dalen om de economische groei te ondersteunen, verraste men vriend en vijand met een daling van de officiële rente op een jaar van 6,00 naar 5,60%. Het was al van juli 2012 geleden dat er een tastbaar en geloofwaardig bewijs kon worden geleverd dat het de Chinese politieke top menens was met de stimulering van hun industriële groei. Lees meer…

De opeenvolgende reeks van opbeurende economische cijfers uit de VS zaait steeds meer vertwijfeling in de rangen van de horde (veelal Europese) negativisten en laat de Amerikaanse beursindices toe om de zegeberichten aan elkaar te rijgen. De combinatie van lage rente, stevige bedrijfsresultaten en afnemende risicoaversie vormt een ideale constellatie die dergelijke (terechte) recordniveaus mogelijk maakt. Lees meer…

We hadden het niet op het menu verwacht. We keken misschien te reikhalzend uit naar een doortastend stimuleringspakket van de Chinese overheid. De noodzaak was (en is) er, de mogelijkheden zijn er en er is niets wat in de weg staat van een massieve monetaire injectie om de Chinese economie terug op een hoger groeipad te brengen. En (puur bijkomstig natuurlijk) het zou de West-Europese economie een positieve impuls kunnen geven die in onze contreien bijzonder welkom zou zijn. Lees meer…

De twee vorige pogingen van de Europese Centrale Bank om via stresstesten het vertrouwen in de banksector te herstellen liepen (om ons nog beleefd uit te drukken) af op een kouwelijke miskleun. Uit de resultaten bleek immers telkens dat precies die banken die met de grootste lof werden overladen de eerste waren om de dieperik in te gaan. De testen waren destijds aandoenlijk in hun opzet: De belegger en spaarder moesten kost wat kost gerustgesteld worden en ongeveer alle middelen waren hiervoor goed. Lees meer…