Een journalist kreeg destijds de zeldzame kans voor een interview met J. Pierpont Morgan, een beursmagnaat, kettingroker en kunstverzamelaar die in 1895 quasi op eigen houtje het Amerikaanse financiële systeem van de ondergang redde (hetgeen hij nog eens dunnetjes wist over te doen in 1907) en had dan meteen ook een indringende vraag voor hem klaar. Wat denkt u dat de aandelenmarkten morgen zullen doen? Van onder de brede snor die de aandacht van zijn immer pimpelpaarse neus moest afleiden, snauwde onze protagonist de journalist zijn korte antwoord toe: It will fluctuate. Met de nadruk op het derde woord. Dit is het enig mogelijke correcte antwoord, wat meteen ook het diepere inzicht in de beursmechanica van deze doortastende zakenbankier typeerde. Na de recente beursrally waarvan de financiële markten sinds de Republikeinse verkiezingsoverwinning in november 2016 hebben mogen genieten, wordt de bovengestelde vraag niet eens meer gesteld, maar wordt het antwoord direct en zonder al te veel nuancering meegegeven door chagrijnige waarnemers die de stijgingen voor de zoveelste keer gemist hebben: de beurzen staan op instorten … Vlieglessen van een slang. Lees meer…

Nog niet zo lang geleden werd hij het land nog uitgejaagd, weggehoond, tot volksvijand nr1 uitgeroepen, vernederd en met pek en veren getooid, verbannen. Maar zie: de verworpene van destijds werd de hoeksteen van het monetaire beleid van de ECB en wordt nu bij zijn terugkeer opgewacht door een enthousiaste menigte die ervan uitgaat dat de inflatie nu wel zijn lesje zal geleerd hebben, zich in de toekomst voorspelbaar zal gedragen en nooit meer al te ver van het gewenste niveau zal weg dwalen. Lees meer…

Vertel het vooral niet door, maar de financiële theorie is zo lek als een vergiet. Meer nog: het referentiekader (of in chiquere termen: het paradigma) van het vakgebied, gesteund op de pijlers van het roemruchte Capital Asset Pricing Model uit 1964, is volledig vertekend door een wat gênante rekenfout. Eens de correctie daarvan wordt uitgevoerd, merk je onmiddellijk dat je de conclusie over marktefficiëntie en de daarmee verband houdende stelling dat je de markt niet kunt kloppen (en dat de markten altijd gelijk hebben), hooguit als hardnekkige folklore kunt omschrijven. Twee Nobelprijzen dienaangaande ten spijt … Zoals dat ook geldt bij andere manke theorieën, valt ook deze zeer snel door de mand bij een toetsing aan de realiteit. Zo’n afwijking noemen we – beleefdheidshalve – een anomalie. Lees meer…

Die ene seconde is er voor ons teveel aan. Om de vier jaar moet er een schrikkeldag bij, behalve om de 100 jaar, behalve om de 400 jaar – zo weet u ook dat 29/2/2000 wel een heel bijzondere dag was … Ondanks deze aanpassingen moet er om de zoveel jaar nog een seconde worden toegevoegd om de Gregoriaanse kalender alsnog op de impulsen van het cesium 133-isotoop afgestemd te krijgen en meestal zult u ons hieromtrent niet horen zeuren. Maar deze keer wel. Het vervloekte jaar 2016 verdiende dit gewoon niet. Het duurde zo al veel te lang.  Lees meer…

Dit gezegde laat zijn onderliggende betekenis gemakkelijk raden. In onzekere tijden worden tegelijk kansen gecreëerd voor wie verder durft te kijken dan de onmiddellijke problematiek. Maar een flink deel van de investeerders verkrampt telkens weer bij opverende volatiliteit op de financiële markten en ontdoet zich vervolgens instinctief van beleggingsproducten, zonder zich rekenschap te geven van het rendementspotentieel dat hiermee wordt weggesmeten. Niet alleen worden hierdoor de marktprijzen nog lager gedreven, maar ontneemt men zichzelf ook iedere kans op herstel nadat de zoveelste crisis, recessie of tijdelijke terugslag weer achter de rug ligt. Het opwaartse potentieel wordt aan wakkere beleggers gelaten die het inzicht, de moed, het relativeringsvermogen en het geduld hebben om hun beleggingshorizon over de crisisperiode heen te tillen. 2016 vormde daarvan een pijnlijke illustratie.  Lees meer…

In een desperate poging om zijn langdurige writer’s block te doorbreken, zocht Jeff Lynne, destijds de draaischijf van de succesrijke rockbank ELO, zijn toevlucht ergens aan de oevers van een Zwitsers meer. Op het eerste zicht misschien een wat vreemde keuze voor een mondaine artiest, maar de illustere Freddy Mercury had hem dat al voorgedaan – met het nodige gevolg, overigens. De inspiratie komt er soms zomaar aanwaaien. Enkele jaren eerder stonden de leden van Deep Purple er, na een zoveelste interne ruzie, zielloos uit hun hotelraam te turen, op zoek naar dat ene vleugje inspiratie dat hen terug op het spoor van succes zou kunnen brengen. Tot ze plotseling het hele hotel in de fik zagen vliegen (nadat een dolgedraaide fan van Frank Zappa er een vuurpijl in het plafond had gejaagd). De enorme uitslaande brand liet een diepe indruk na op de leden van de legendarische band. Maar hun artistieke aandacht werd vooral getrokken door de gitzwarte rookpluimen die zich, aangezogen door het koude water, onheilspellend over het meer van Genève verspreidden. Lees meer…

Wanneer men in barre tijden van opgelegde besparingen en economische stagnatie een referendum uitschrijft over om het even welk onderwerp en er dan zijn lot als premier aan koppelt, dan geeft de uitslag van het referendum de populariteit (of het gebrek eraan) weer van de regering. Niets meer, niets minder. Het politieke manoeuvre van Renzi was niet alleen onnodig, maar ook zeer ondoordacht. Was de betrokkene zo zeker van de massale aanhang voor zijn ideeën of zocht hij een uitweg om de hierna volgende verkiezingen beter te kunnen voorbereiden? Het is te kort door de bocht om deze uitslag enkel aan een opstoot van populisme en anti-EU-gevoelens toe te wijzen, maar eerder aan algemene ontevredenheid over de economische ontwikkelingen, hoogst onpopulaire besparingen, separatistische neigingen, een groeiende afkeer voor het politieke establishment en een hang naar simplistische oplossingen. Lees meer…

Voor ondernemerschap van het meer slagvaardige type, kunt u zich best westwaarts begeven. Verder nog dan de Leie en blijven doorrijden tot de skyline van de Belgische kust u de lust tot het voortzetten van uw reis zal ontnemen. In het tussenliggende gebied dat u zodoende hebt weten te ontdekken, kunt u de soms wat knorrige West-Vlaming ontwaren die, met het hoofd diep tussen de schouderbladen verzonken, de striemende noordwestenwind telkens opnieuw weet te doorstaan en uit deze reeks van overwinningen, de nodige moed en een verscherpt inzicht heeft weten te putten om zijn of haar onderneming te wapenen tegen onvermijdelijke tegenwind. Ondernemerschap laat zich zomaar niet aflezen uit de successen die worden geboekt. Deze zijn immers dikwijls vertekend door een factor zoals tussentijds geluk, zodat over de vaardigheden van bedrijfsleiders en werknemers enkel op langere termijn kan worden geoordeeld. Neen, een doortastende zakelijke of industriële aanpak spiegelt zich aan de houding waarmee wordt omgegaan met de tegenslagen die onlosmakelijk verbonden zijn aan iedere vorm van economische activiteit. En hier onderscheidt de West-Vlaming zich met verve.  Lees meer…

We ontlenen dit advies aan een zekere Samuel Langhorne Clemens, beter bekend onder zijn pseudoniem Mark Twain. Maar de meest scherpzinnige auteur uit de Amerikaanse literatuurgeschiedenis voegde er wel onmiddellijk een waarschuwing aan toe: “en let er vervolgens heel erg goed op!”  Net als wij had deze geroemde auteur en journalist een bloedhekel aan machtsfiguren en populisme. Hij wist dat te vertalen in een voor hem typische, vlijmscherpe satire die zodanig doorspekt was met alom geprezen humor en een aandoenlijk relativeringsvermogen dat hij de onbetwiste status verwierf van meest gesmaakte en geliefde commentator van het dagelijkse politieke gebeuren in de Verenigde Staten. Wat een feest zou het zijn geweest om hem nu aan te werk te zien. Helaas vertrok hij al in 1910, precies zoals hij had voorspeld, samen met de komeet Halley die op dat moment langs de aarde zoefde, om zich zodoende van zijn plaats aan de eeuwige sterrenhemel te verzekeren. Lees meer…