Voor wie er in de jaren 80 van de vorige eeuw nog niet bij was of destijds op een andere planeet vertoefde, herhalen wij graag even de steeds weerkerende plot van de succesrijkste tv-serie in die jaren: Een viertal ex-militairen werd ten onrechte beschuldigd (we weten niet precies van wat, maar dat doet er niet toe) en wordt op de hielen gezeten door enkele leden van de militaire politie (die evenwel niet geselecteerd zijn op basis van hun IQ). Om zich toch niet helemaal onledig te houden, springen onze helden regelmatig bij om de zwakkeren in onze maatschappij en onderdrukten van divers pluimage uit de rats te helpen. Hun opponenten hebben steevast een zeer herkenbare boeventronie en lijken inzake intelligentie aangeworven te zijn op basis van dezelfde criteria als de militaire politie. Hannibal, de onmiskenbare leider van ons kwartet, werkt dan een doorwrocht plannetje uit om het onrecht ongedaan te maken maar dit lijkt telkens weer te mislukken. Maar op het moment dat je als kijker alle hoop hebt verloren, komt op het einde alles wonderwel tot een goed einde want het plan blijkt immers nog een geniale vondst te bevatten. De kolonel (de vermoedelijke rang van de genaamde Hannibal) spreekt op dat moment dan iedere keer dezelfde zin uit , die nu tot één van de 100 meest geliefde quotes uit de Hollywoodfabrieken wordt gerekend: I love it when a plan comes together… Lees meer…

Talent moet je zoveel mogelijk zijn ding laten doen, zonder een te strak keurslijf dat de creativiteit alleen maar zou verstikken en vrij van doorwrocht strategisch bochtenwerk. Dat de ex-bondscoach van ons nationale elftal geen tactisch genie was, hoefde onze terechte ambitie op het recente EK niet te hinderen. Wellicht maakte hij echter de vergissing door ervan uit te gaan dat de huidige super getalenteerde aanvallers op een even efficiënte wijze de weg naar de netten zouden vinden als hij dat in zijn gloriedagen zou hebben gedaan. Met zo’n karrenvracht aan kansen, zou de reparateur van doelnetten overuren hebben moeten draaien indien de coach niet langs maar binnen de lijnen had gestaan. Maar nu de ontgoocheling over de gemiste kansen op het EK in Frankrijk langzaam begint weg te ebben, hebben wij het voorrecht om u aangenaam te verrassen. België is intussen wél Europees kampioen geworden, zij het in wat een andere discipline. Lees meer…

0,0000005 mg/L …het is inderdaad bijzonder weinig. El Pistolero wenste dan ook te wijzen op de minuscule hoeveelheid van het product Clenbuterol dat in zijn bloed werd teruggevonden. Hij deed dit door het zeer nadrukkelijk uitspreken van alle nullen die het uiteindelijke betekenisvolle cijfer voorafgingen, hierbij geholpen door zijn typisch lijzige, Madrileense accent. Dit product, initieel ontworpen om het leven van astmatische paarden wat aangenamer te maken, wordt echter ook alarmerend veel in de veeteelt gebruikt, zodat Alberto Contador de aanwezigheid van deze lichaamsvreemde substantie toeschreef aan het verorberen van een besmette biefstuk tijdens de voorafgaande rustdag in de Tour. Consequent met zijn eigen versie van het verhaal werd hij nadien dan ook vegetariër, zoals trouwens ook Michel Pollentier. De officiële instanties namen echter geen genoegen met dit verhaal en legden een strenge schorsing op. Iedere statisticus proest van het lachen bij de verregaande conclusies die aan dergelijke waarnemingen worden gekoppeld. Er zal dus nog wel wat anders aan de hand zijn geweest, want een beetje advocaat had onmiddellijk kunnen wijzen op de foutenmarge bij deze metingen. De statistische ruis zal waarschijnlijk zelfs groter zijn dan de vastgestelde hoeveelheid. Maar als de Spaanse wielerheld 0,0000005 als zeer weinig bestempelde, dan is deze minimale kwantiteit nog veel groter dan wat de gemiddelde grootbank stelt te willen spenderen aan vergoedingen voor haar spaarders. Lees meer…

Hij was waarschijnlijk de meest legendarische Amerikaanse president, maar daarom niet de beste (dat was zonder enige twijfel onze held, Ronnie) en ook niet de meest doortastende bij het terugdringen van sociale ongelijkheid en rassendiscriminatie (dat was – het zal u wellicht verbazen – Richard Nixon). Maar Abe Lincoln beschikte over een onwrikbaar geloof in de menselijke goedheid hoewel zijn directe omgeving erg leed onder zijn humeurige buien. De eerste eigenschap bleek een ernstige vergissing te zijn die hem uiteindelijk fataal zou worden; de tweede eigenschap probeerde hij te compenseren met wat humor en een sporadische kwinkslag. Lees meer…

Niets menselijks is ons vreemd. Vandaar dat ook de nieuwste rage op YouTube ons niet is ontgaan. Het betreft een gemakkelijk te herhalen experiment, ook in huiselijke kring, zonder enig technologisch gedoe, volkomen kosteloos en toch steeds aanleiding voor een flinke dosis hilariteit. Het na te bootsen scenario verloopt als volgt. U voedert zoals gewoonlijk (want alles moet zo normaal mogelijk lijken) uw trouwste huisdier. Voor een goed begrip, dit is niet de blaffende viervoeter die, voor wat extra hondenbrokken, u snel zou verraden, maar wel de telg uit het geslacht van de Felis silvestris catus (soms ook wel eens huiskat genoemd). Hoewel dit edele dier altijd (en zoals zal blijken, terecht) enig wantrouwen ten opzichte van de mensheid heeft behouden, kunt u betrokkene in deze omstandigheid toch onopgemerkt besluipen en er behoedzaam een lang, smal voorwerp achter deponeren. Een oude riem of een stukje tuinslang volstaan. U hoeft zich heus niet op kosten te jagen. Vervolgens roept u hem of haar bij de voornaam. Ook het meest jichtige exemplaar zal dan minstens een meter omhoog springen en zich – letterlijk – een bult schrikken. Altijd lachen geblazen … Alhoewel. Dierenartsen wijzen erop dat dit zowat een hartstilstand creëert. Ethologen verklaren deze extreme schrikreactie door te verwijzen naar een diep ingebakken vrees voor de voornaamste natuurlijke vijand van de katachtige, met name de slang. Wij vinden dit wreedaardig, net zoals de meeste financiële analisten. Lees meer…

Om de expansiedrang van het vreemdbesnorde heerschap dat onze oosterburen destijds achternaliepen, enigszins af te stoppen, verklaarden Frankrijk en Groot-Brittannië op 3 september 1939 de oorlog aan Nazi-Duitsland, nadat dit laatste zonder enige invitatie dienaangaande Polen was binnen binnengemarcheerd. 77 jaar later blijkt het overigens nog altijd gemakkelijk om grote menigten op te zwepen met karikaturale boodschappen en een simplistisch vijandsbeeld maar zou een schemeroorlog deze keer wel de juiste strategische aanpak kunnen zijn. Het intussen welbekende artikel 50 uit het desbetreffende EU-verdrag kan immers alleen worden ingeroepen door het Verenigd Koninkrijk zelf en niet worden opgelegd door de andere lidstaten van de Europese Unie. Zolang het Verenigd Koninkrijk niet zelf op de knop van de schietstoel drukt, zal er dus weinig gebeuren. Lees meer…

Terwijl u zich zorgen maakt over de opgewarmde staat waarin onze planeet in de toekomst aan de volgende generatie dient te worden overgemaakt, worstelen wij met het heden en de dagdagelijkse problematiek die gepaard gaat met wereldwijd afgekoelde economieën die maar niet uit de startblokken willen schieten. Waarschijnlijk (statistisch zijn we er nog niet helemaal zeker van …) maakt u zich terecht zorgen over de komende stijging van de zeespiegel, de verdorring van de zuidelijke rand van Europa en de verkwijnende natuurlijke habitat van de ijsbeer. Vooral het wel en wee van de immer knorrige ursus maritimus alarmeert ons. De grootste der vleesetende roofdieren stond immers al gekend omwille van zijn slechte humeur. De verwachte ontwikkelingen zullen niet ten goede komen aan deze gemoedsgesteltenis. Lees meer…

Aan ons kunt u alleszins het verwijt niet toesturen dat we onvoldoende sympathie zouden tentoonspreiden voor de krasse dame die de Amerikaanse Centrale Bank met een zachte, doch doortastende hand leiding weet te geven. Onze niet omfloerste bewondering gaat vooral uit naar haar ultiem efficiënte afwerking, de grondige afweging die voorafgaat aan haar decisieve houding en de soft-spoken toon en toegankelijkheid waarmee ze haar standpunten verdedigt. Het eerste kenmerk maakt van haar een rolmodel voor de gemiddelde spits bij de Rode Duivels, het tweede maakt van haar een sterk verbeterde versie van de onpopulaire Hillary, terwijl het derde kenmerk een verademing zou betekenen in vergelijking met de schreeuwlelijke Republikeinse presidentskandidaat. Maar u hebt het intussen al wel begrepen: het is weer Fedtijd … Lees meer…

Het zou iedere mens minstens een keer in zijn leven moeten overkomen: een warm welkom na een jarenlange en gevaarlijke odyssee, over de zeven wereldzeeën, door onherbergzame woestijnen en over de immer gevaarlijke Belgische autowegen. Gewoon een welgemeende begroeting bij het thuiskomen. De Amerikaanse consument had er nochtans erg naar uitgekeken nadat zijn legendarische uitgavengedrag de wereldeconomie in de jaren tachtig en negentig haast op zijn eentje naar hogere niveaus had getild. Maar het moet gezegd, toen hij na een jarenlange afwezigheid, vorige maandag plotseling terug kwam opduiken, schrokken de meeste waarnemers zich een hoedje en werden alleen negatieve conclusies aan zijn thuiskomst gekoppeld. Geen ticker tape parade, geen open bus die hem opwachtte voor een zegetocht door het stadscentrum. Niets daarvan. Lees meer…

Toen de legendarische Sugar Ray Robinson na 85 opeenvolgende overwinningen in de weltergewichtklasse (waarvan overigens 65 met knock-out) uiteindelijk toch kennis moest maken met de mat van de boksring, vroeg men hem om een verklaring voor deze onverwachte nederlaag. Zijn omschrijving voor de tactische blunder die de aanleiding vormde voor het verlies, was tegelijk dermate messcherp en zo aandoenlijk dat ze onmiddellijk de status van een idioom kreeg toegediend. I zigged when I should’ve zagged … Lees meer…