Jacques Jetten

In 1897 werd bij toeval op de gemeentewerf van Rotterdam het volledig gedemonteerde Rotterdamse schavot gevonden. Archivaris Johan Hendrik Willem Unger werd erbij gehaald en die stelde voor het schavot nog eenmaal op te bouwen. Gelukkig wist iemand nog hoe dit moest. Van dit schavot kennen wij, dankzij Unger, de afmetingen 6,5 x 4,5 meter en de afstand tot de grond bedroeg 2,75 meter. Die afstand was noodzakelijk vanwege het bungelen. In Rotterdam was het gebruik dat een ter dood veroordeelde vanuit de schepenkamer van het stadhuis naar het schavot werd begeleid door een predikant. Die had kort tevoren nog onder vier ogen met de veroordeelde gesproken. Met het touw al om de nek, moest je ook nog een toespraak van de baljuw (aanklager) aanhoren en dan volgde de voltrekking.
Lees meer…

Michel Klompmaker

Op vrijdag 13 september nam hoogleraar Leo Huberts afscheid als hoogleraar Bestuurskunde aan de Vrije Universiteit Amsterdam. De titel van zijn laatste ‘’college” of zo u wilt afscheidsrede in het auditorium was “Moraal en Macht” en ging over integriteit en kwaliteit van besturen in theorie en praktijk. De ruim 200 aanwezigen mochten ook deelnemen aan een online onderzoek met betrekking tot integriteit van Nederlandse politici. We gaan hierna ook nader in op wat professor Huberts vindt van de Wet Huis voor Klokkenluiders vanuit de wetenschap en dat in relatie tot het komende Behavioral Risk Congres op 3 december aanstaande in Amstelveen, met als thema “Help, de klokkenluider verzuipt!” Lees meer…

Jacques Jetten

Op de wat snaakse uitdrukking ‘Hoe hou je een Belg bezig?’ is bij onze zuiderburen (helaas) een spiegeluitdrukking gevolgd: ‘Awel, hoe houdt ge ’n Ollander bezig?’ Wat de betekenis daarvan is, heb ik de afgelopen maanden aan den lijve ondervonden. Ik heb er één belangrijke les van geleerd, namelijk dat het geen enkele zin heeft om je te ergeren als je eenmaal in de woutenmolen bent beland. Op 16 mei 2019 reed ik op de Tongersesteenweg van Tongeren naar Maastricht door het rode licht. Ik had het verkeerslicht, dat hoog boven de weg hing, niet gezien en ook niet dat ik geflitst was. Van opzet was dus geen sprake. Op 24 mei werd de overtreding door Tineke Triekels, assistent verbalisante, vastgesteld en op 27 mei kreeg ik bericht dat ik een boete van 174 euro moest betalen vóór 6 juni. Ik vond dat wel een erg korte termijn, omdat wij niet aan internetbankieren doen. Daarom meteen een overschrijvingsformulier naar de bank verzonden.  Lees meer…

Hoogst opmerkelijk, dat is het toch wel als de President van de Nederlandsche Bank, tevens lid van de Raad van Bestuur van de ECB, Klaas Knot, via een persbericht direct de dag na het besluit van de ECB om de rente verder te verlagen enkele opmerkingen plaatst, die duidelijk afstand nemen van het officiële ECB-beleid. Zou het iets te maken kunnen hebben met het komende afscheid van Mario Draghi? De ECB is van mening dat exceptionele beleidsmaatregelen nodig zijn omdat zij zich zorgen maakt om de inflatievooruitzichten voor het eurogebied. Klaas Knot ziet dat duidelijk anders.
Lees meer…

De Autoriteit Financiële Markten (AFM) heeft op 30 augustus 2019 aan Santander Consumer Finance Benelux B.V. (SCF Benelux) een bestuurlijke boete van €1.125.000 opgelegd voor overtreding van consumptief kredietregels. SCF Benelux biedt consumenten verschillende vormen van financiering aan, zoals doorlopende kredieten en persoonlijke leningen. In het kader van haar toezicht op verantwoorde kredietverstrekking heeft de AFM dertig klantdossiers van SCF Benelux geselecteerd en onderzocht. De AFM heeft geconstateerd dat SCF Benelux in drie dossiers onvoldoende informatie heeft ingewonnen over de financiële positie van de klant. In zeven dossiers is aan klanten een krediet verstrekt terwijl dat niet verantwoord was. Daardoor was sprake van overkreditering.
Lees meer…

Stefan Duchateau

Een spook waart door Europa. Het spook van een recessie. Tot nu toe weliswaar beperkt tot de industriële sectoren maar het geheel van economische indicatoren laat een onfris gevoel achter. Ondanks de doorgedreven inspanningen van de ECB, met een extreem lage rente en massale liquiditeitsinjecties in het financiële systeem, weet de economie in de eurozone zich niet uit het zompige moeras te trekken waarin het zich sedert 2009 bevindt. Uitvluchten voor dit politiek-economische debacle zijn er bij overvloed, onder meer dit: in tegenstelling tot de VS en China belandde onze muntzone in 2011 in een diepe existentiële crisis waarin de eeuwenoude tegenstellingen tussen de lidstaten opnieuw vrij spel kregen en de collectieve besluitvorming verlamden, waardoor de nodige beleidsmaatregelen uitbleven. Het belangrijkste gevolg hiervan was dat het beleid in de eurozone krampachtig werd afgestemd op budgettaire evenwichten op een moment dat het opvoeren van overheidsinvesteringen een betere optie was geweest. Maar dit is niet onbegrijpelijk want in het verleden werd de vrijheidsgraad van een soepeler budgettair beleid grondig misbruikt door excessieve en ondoelmatige uitgaven die vooral ten goede kwamen aan de eigen politieke achterban. Een ommezwaai in het strenge Europese begrotingsbeleid is momenteel niet geloofwaardig, tenzij de geplande investeringsuitgaven grondig onderbouwd worden, met Duitsland als voortrekker van een dergelijk beleid. Daarom is de diepe terugval in het activiteitsniveau van de Duitse industrie misschien wel de zilveren rand aan de donkere wolken die zich boven het Europese Avondland opstapelen.
Lees meer…