De afgelopen weken is in de media diverse malen het onderwerp woonfraude besproken. Er is zelfs een vergadering van de Tweede Kamercommissie aan gewijd. Met behulp van data-scraping is berekend dat tien procent van de sociale huurwoningen illegaal wordt onderverhuurd. Sommigen beweren zelfs twintig procent. Vreemd is het niet. Een woning van 500 euro brengt op de markt als snel het dubbele of het driedubbele op. Ymere heeft ruim 80.000 woningen. Naar schatting worden dus minimaal 8.000 woningen onderverhuurd. Uit het jaarverslag 2017 blijkt dat er circa 400 woningen zijn vrijgekomen door woonfraude, ofwel vijf procent van het aantal illegaal onderverhuurde woningen. Hiervoor zijn zeven medewerkers aan het werk. Dat is dus een kostbare zaak. En dan te bedenken dat Ymere er geen euro meer door verdient als de woning opnieuw als sociale huurwoning wordt verhuurd. Een eventuele boete schrikt wel af, maar gaat naar de Staat. Kan het niet anders? Ja, dat kan, denk maar eens met me mee. Lees meer…

Herkent u dat? Het project voldoet aan de doelstellingen, maar de IRR (Internal Rate of Return) uit het investeringsstatuut wordt niet gehaald. Toch keuren we het besluit goed. De Raad van Commissarissen zit te schuifelen op z’n stoel, de controller is kritisch. Maar het is goed voor de bewoners en met de gemeente hebben we afspraken gemaakt, dus we moeten nu wel doorzetten. Bij het volgende project moet het dan wel goedgemaakt worden. Gegeven de hoge bouwkosten en de druk op de betaalbaarheid gaat dat natuurlijk niet lukken. Gaat de corporatie eraan failliet? Nee dat niet, maar op termijn wordt misschien wel het vermogen uitgehold. Hoewel de waardestijging weer veel goed maakt. Is er een andere manier? Ik denk het wel.

Lees meer…