Enkele weken geleden verschenen de berichten dat ook de rechtbanken sluiten vanwege de corona crisis. Alleen urgente zaken gaan nog door. Maar wie bepaalt eigenlijk wat urgent is? Terwijl scholen met alle macht proberen de ballen in de lucht te houden door massaal over te gaan op digitaal les te geven, lijkt het erop dat de tijd bij de rechterlijke macht heeft stil gestaan als het gaat om moderne ontwikkelingen op digitaal gebied, uitzonderingen daargelaten. Op 30 maart 2020 verscheen het eindrapport ‘Verkenning Toekomst Juridisch Dienstverlening; bouwstenen voor regulering’. In dit verband is het interessant te lezen wat er aan vooraf ging en welke rol prof. dr. Bob de Wit (zie foto) daarbij gespeeld heeft. Naast zijn aanstelling op Nyenrode geeft prof. De Wit veel presentaties over de digitale revolutie, en het rechtssysteem komt daar altijd slecht van af. Lees meer…

Jack Kruf

De wereld van risicomanagement is een bijzondere wereld. Er zijn vele methoden en technieken, softwareprogramma’s, maatstaven, surveys en vooral experts. Het is een ware cloud die boven ons hangt, van concepten, vermeende onzekerheden, onbekendheden, krachten die wij niet kennen, zwarte zwanen, soms ook witte zwanen, van gevaren die als gieren lijken te cirkelen. Soms heb ik het gevoel in een wereld rond te lopen van talismannen, doemdenkers, toekomstvoorspellers, waarzegsters en waarzegster, bezweerders, demagogen, priesters, druïden en predikers die praten over een mogelijke toekomst. De demagogie van onzekerheid is de kaart die wordt gespeeld. Het is business. Jawel. Sterker wereldwijd gaat het grote geld hierin om. Tenminste tot nu toe. Is de kaart van ‘onzekerheid’ in dit bouwwerk wel de juiste? Met COVID-19 gaat alles veranderen en rollen wij vanzelf de kant op van de kennis die we hebben, van top-crisismanagement met geijkte inzichten en methoden, van denken in systemen en ketens, van evenwicht, van het belang van diversiteit, van resilience in haar brede omvatting. Wel zullen wij op zoek moeten om dit echt te vinden, te ontdekken, te cureren en te borgen in onze bestuurlijke systemen. 
Lees meer…

Michel Klompmaker

De gemeente Amsterdam heeft een nieuwe methodiek ontwikkeld voor het bepalen van de erfpacht. Ruim driekwart van alle grond binnen de gemeentegrenzen valt onder de erfpacht. De nieuwe rekenmethode is niet met gejuich ontvangen door veel woningeigenaren in Amsterdam. Velen vragen zich af wat nu de betekenis is van de koop van een huis op erfpachtgrond. De reacties zijn heftig te noemen en er zijn door vele experts schriftelijke vragen gesteld aan de gemeente. De antwoorden hierop van de gemeente zorgden niet voor minder onrust, integendeel. De gemeente wordt er ook van beschuldigd een geheim model te hanteren. Eind april 2020 zal er een officiële klacht van tientallen pagina’s met stevige onderbouwing worden ingediend  bij de Europese Commissie in Brussel. De indieners verwijten de gemeente misbruik van marktmacht, schending van het gelijkheidsbeginsel, het zorgvuldigheidsbeginsel en een gebrek aan transparantie. Onnodig te vermelden dat de gemeente Amsterdam hiermee een bestuurlijk risico loopt. We spraken hierover met Peter de Reus, een van de indieners en zelf ook huiseigenaar in Amsterdam.

Lees meer…

Michel Klompmaker

Het is zaterdagavond, weekend en vorige week maakte ik me druk over het toiletpapier, alsof dat opeens in goud zou zijn veranderd. We zijn nu een week verder in deze bizarre tijd en politici hebben zich de afgelopen week erg op de voorgrond geplaatst. Bijna elk jaar verschijnen er weer mooie lijstjes van gerenommeerde consultancy firma’s met onderzoeken naar de grootste risico’s voor het komende jaar. Cyberrisico’s, risico’s rond wet- en regelgeving komen steevast voor in die lijstjes. Heb me altijd al een beetje verbaasd over het feit dat er nauwelijks over politieke risico’s gesproken wordt, ja wel over landenrisico’s, maar toch, maar toch… Als één ding duidelijk is geworden rond de coronacrisis, dan is het wel de macht van de staat en het hele apparaat dat in het kielzog daarvan in actie gezet kan worden met alle dwangmiddelen, met andere woorden de macht van de politici. Maar tot hoe ver kan en mag men gaan met het rondstrooien van andermans geld? Politici beroepen zich erop dat ze te allen tijde de publieke zaak dienen. Maar is dat wel zo? Denkt u nu echt dat de Amerikaanse president de publieke zaak dient door zomaar met een pennenstreek te beslissen, na goedkeuring van Congres, over een extra budget van 2.000 miljard dollar? En denkt u nu echt dat de Chinese communistische partij opeens vanuit innerlijke goedheid hulpgoederen de wereld instuurt?  Lees meer…

Stefan Duchateau

Gillend van je weg lopen, dat zullen ze! Wanneer je binnen pakweg 20, 30 of 40 jaar je (achter-)kleinkinderen graag voor de zoveelste keer nog eens zou willen vertellen over de bijzondere tijden die je meemaakte in het hoogst bijzondere 2020. Ze zullen je overigens niet geloven. Zeker niet wanneer je ze vertelt dat voor de coronacrisis uitbrak mensen iedere dag fysiek naar hun werk sjokten en daarvoor urenlang in stinkende files moesten staan of in overvolle treincompartimenten. Om dan werk te verrichten dat evengoed van thuis uit had kunnen gebeuren. Met hun wijsvingertjes zullen ze tegen het voorhoofd tikken als je spreekt van die overvolle auditoria waartegen je als docent aan universiteiten en hogescholen moest optornen, terwijl je net zo makkelijk een digitale les kon voorzien. Te volgen op het moment en tegen een tempo dat voor iedereen past. En dan nog niet te spreken over die gore gewoonte van destijds om zweterige handpalmen tegen elkaar te drukken als begroeting. Dat zal dan als pure horror klinken.   Lees meer…

Gijs van Loef

Ik rapporteer vandaag dat immunoloog en data scientist Dr. John Jacobs, lid van het Platform Betrouwbare Zorgcijfers, vijf scenario’s berekende van het verloop van het coronavirus in Nederland. Alle seinen staan daarbij op rood. Zelfs in het meest optimistische scenario waarbij de overheid direct met krachtige middelen ingrijpt, zoals afgelopen zondag is gebeurd en de samenleving volledig meedoet (R0=1,8), kunnen we rond 2 juni 2020 een piek verwachten waarbij 400.000 mensen ziek zijn en er 8.000 patiënten op de Intensive Care liggen. Er zijn thans ongeveer 1.200 IC-bedden in Nederland. Dit betekent dat vele duizenden extra volledig geoutilleerde bedden inclusief opgeleid zorgpersoneel moeten worden geregeld. Indien deze enorme capaciteitsuitbreiding niet tijdig beschikbaar komt worden artsen voor een onmenselijk dilemma gesteld: wie krijgt wel en wie geen levensreddende zorg? Hierna worden de vijf verschillende scenario’s beschreven.   Lees meer…

Toon Peters

Op dit moment leeft er een levendige discussie over de Trias Politica, de scheiding der machten. Volgens de voorman van de Nederlandse politieke partij Forum voor Democratie, Thierry Baudet, gaan rechters teveel op de stoel van politici zitten en van de andere kant hoor je tegelijkertijd dat de politiek zich niet op het terrein van rechters moet begeven. Rechters genieten in onze maatschappij nog steeds een aura van onmetelijke wijsheid en integriteit. Politici verschuilen zich al gauw achter de scheiding der machten, wanneer burgers hen aanspreken op het feit dat ook rechters corrupt kunnen zijn… Bij het kindermisbruik in de katholieke kerk was er nog een rechterlijke macht die kon ingrijpen. Helaas is dat bij justitie niet het geval. Justitie is rechter en partij voor de eigen misdaden. Daarom heerst er binnen justitie een nagenoeg complete straffeloosheid voor omkoping en corruptie. Rechters worden bovendien benoemd voor het leven. En wie controleert hen? De Raad voor de Rechtspraak? Niet echt. Die heeft geen macht. Ze kan hooguit wat adviezen formuleren als een tandeloze tijger. Een corrigerende controle op justitie is dus onbestaande. En wat is het gevolg? Jean-Christophe Picard, voorzitter van de Franse anti-corruptieorganisatie Anticor, formuleert het als volgt: “Quand personne ne contrôle, la corruption s’installe.”, met andere woorden “Wanneer niemand controleert, installeert de corruptie zich.” Lees meer…

Na afloop van het Behavioral Risk Congres 2019 hadden we een gesprekje met onze dagvoorzitter Kim Raaijmakers. Kim heeft ervaring als toezichthouder (AFM) en is nu verantwoordelijk voor de opleiding van jonge toezichthouders via Blikverruimers. Het thema van het komende, lustrum Behavioral Risk Congres 2020 van dinsdag 1 december 2020 zal zijn “Innovatief Toezicht & Tools” en daar zal Kim andermaal dagvoorzitter zijn. In aansluiting met het thema zal ook de rol van de jonge toezichthouders daar uitgebreid aan de orde komen. Een van de programmaonderdelen is het Grote Risk & Compliance Professorendebat, met maar liefst vijf professoren! Noteer daarom al vast de namiddag van 1 december 2020 in uw agenda. Plaats van handeling: KPMG hoofdkantoor in Amstelveen.

Michel Klompmaker

Onlangs spraken we met Gerben van de Werf over het recent uitgekomen onderzoeksrapport onder commissarissen rond hun verwachtingen voor 2020. De helft van de commissarissen verwacht dat er dit jaar meer van hem of haar verwacht zal worden dan voorheen, zo blijkt uit een recente anonieme enquête van commissarisvinden.nl, het platform voor vraag en aanbod van commissarissen, toezichthouders en raad van adviesleden. Vrijwel alle commissarissen en toezichthouders (92%) nemen uit 2019 leerpunten uit de raad mee.  Lees meer…

Michel Klompmaker

Tijdens de “Buitenkamer” bijeenkomst van eind vorig jaar gaf Gerald Santing een interessante presentatie over gedragstoezicht in de financiële sector. Hij begon met een korte uiteenzetting over zijn loopbaan waarin hij verschillende functies in de financiële sector heeft vervuld.  Belangrijk kenmerk van  de financiële sector is volgens Santing dat de klanten niet echt met empathie worden omarmd, zij worden gezien als dossiers en afnemers van (harde) financiële diensten en daarbij verwees hij naar een citaat van Bertold Brecht wat wel past bij de mentaliteit, de houding en de cultuur in de financiële wereld, namelijk  “Der Mensch ist gar nicht gut, D’rum hau Ihn auf den Hut”.  Met zijn werk wil Brecht ons een spiegel voorhouden, hij wil de maatschappelijke structuur zichtbaar maken en laten zien dat die niet onveranderlijk is. Met andere woorden, als we het willen, dan kunnen we een betere, meer rechtvaardige wereld maken, maar dan moeten we het wel willen. 
Lees meer…