De Europese Commissie herprioriteert Level 2 regels: impact op Solvency II (1/2)

In een brief van 1 oktober 2025 heeft DG FISMA, het directoraat-generaal voor Financiële Stabiliteit, Financiële Diensten en Kapitaalmarkten van de Europese Commissie, de Europese Toezichthoudende Autoriteiten (ESA’s) en AMLA geïnformeerd over een lijst van Level 2-handelingen in de financiële wetgeving die de Commissie wil terugschalen in prioriteit.

De Commissie-Von der Leyen II merkte op dat het aantal gedelegeerde bevoegdheden in de vorige ambtstermijn (de Commissie-Von der Leyen I) sterk was toegenomen, wat bij belanghebbenden tot zorgen had geleid. Van de in totaal 430 delegaties in de financiële sector zijn er 115 aangemerkt als niet-essentieel voor de werking van de Level 1-wetgeving. Over deze selecties is in de voorbije maanden met de ESA’s en AMLA overleg gevoerd (een conceptlijst bestond al sinds mei).

De lijst betreft 22 Level 1-verordeningen en -richtlijnen, waaronder CRR, CRD, CSDR, de Prospectusverordening, de Richtlijn Jaarrekening, MiFIR, MiFID, EMIR en ook de Solvency II-richtlijn (SII). Voor de SII-richtlijn omvat deze deprioriteringslijst 24 gedelegeerde bevoegdheden, goed voor meer dan 20% van het totaal van de lijst. Deze bevoegdheden kunnen worden onderverdeeld in drie met een deadline (afkomstig uit de recente SII herziening (Richtlijn (EU) 2025/2) en 21 zonder deadline.

Bevoegdheden met een deadline

De Commissie geeft in haar brief aan dat zij bepaalde Level 2-handelingen niet vóór 1 oktober 2027 zal aannemen. Dit geldt ook voor drie SII Level 2-handelingen ondanks het feit dat er voor die drie recente SII-bevoegdheden wel degelijk een deadline geldt voor EIOPA om een ontwerp in te dienen, overeenkomstig artikel 15 van de EIOPA-verordening. Die deadline in de SII-richtlijn is 29 januari 2026. Normaal gesproken zou de Commissie daarna binnen drie maanden (verlengbaar met één maand) moeten beslissen of het ontwerp van de technische standaarden (RTS of ITS) geheel of gedeeltelijk wordt aangenomen of gewijzigd. In dat geval zouden de betreffende RTS/ITS uiterlijk eind april of mei 2026 moeten worden zijn aangenomen.

Artikel 10, lid 2 (voor RTS) en artikel 15, lid 2 (voor ITS) van de EIOPA-verordening bepalen echter dat, als EIOPA niet binnen de gestelde termijn een ontwerp indient, de Commissie een nieuwe termijn kan opleggen. Betekent dit dat de Commissie na 29 januari 2026 een nieuwe termijn zal vragen die niet vóór 1 juni 2027 begint (vier maanden vóór 1 oktober 2027)? In elk geval worden deze bevoegdheden voorlopig ‘gepauzeerd’. De vraag is wat er in de tussentijd gebeurt.

Voor elk van de drie gepauzeerde bevoegdheden zijn de gevolgen iets anders.

• Voor de ITS over het prudent deterministisch scenario voor levensverzekeringsverplichtingen (gebaseerd op het nieuwe artikel 86(2a) en artikel 77(8) SII) voerde EIOPA al een consultatie tussen 1 oktober 2024 en 2 januari 2025. De ITS betreft echter vooral een verplichting voor EIOPA zelf en heeft dus beperkte impact op de verplichtingen van verzekeraars. De vraag is of EIOPA een ander instrument zal gebruiken om hetzelfde doel te bereiken.
• Voor de RTS over de criteria voor de identificatie van sectorbrede schokken (artikel 114c(d) SII), waarover eveneens al is geconsulteerd, betrof het ontwerp vooral nationale toezichthouders (NSA’s) en was de inhoud principegericht opgezet.
• Het meest besproken is echter de pauzering van de RTS over het beheer van duurzaamheidsrisico’s, inclusief duurzaamheidrisicoplannen, op basis van artikel 44(2c) SII. Wat nu?

Het is belangrijk te onderstrepen dat de verplichting tot duurzaamheidrisicoplannen niet is geschrapt: deze vloeit rechtstreeks voort uit de Level 1-SII verplichtingen inzake risicobeheer. Volgens artikel 44(2), slotzin, moeten verzekeraars en herverzekeraars strategieën, beleidslijnen, processen en systemen hebben voor de identificatie, meting, beheersing en monitoring van duurzaamheidsrisico’s op korte, middellange en lange termijn. Daarnaast moeten zij volgens artikel 44(2b) specifieke plannen opstellen, met meetbare doelstellingen, en de uitvoering daarvan volgen. Over deze plannen moet vervolgens in het SFCR worden gerapporteerd (artikel 51(1b)(g)).

Een RTS zou vooral de details van deze plannen hebben geharmoniseerd en zo hebben bijgedragen aan een eenduidige toepassing binnen de EU (single rulebook-benadering). Het uitstel van deze RTS betekent echter niet dat de Level 1-verplichtingen vervallen. Voor de lidstaten die momenteel bezig zijn met de omzetting van de herziene SII-bepalingen vormt dit een uitdaging.

Zullen sommige lidstaten, als voorlopers, in hun nationale wetgeving harde bepalingen opnemen – bijvoorbeeld over concrete tijdlijnen, tussentijdse meetbare doelstellingen of toezichtsaanpakken – die mogelijk later ook de eventuele Europese RTS beïnvloeden? Of zullen sommige andere landen, om het gelijke speelveld niet te verstoren, afwachten en pas later (secundaire) regelgeving vaststellen, terwijl ze observeren wat de sector, nationale toezichthouders en/of EIOPA doen? Zal deze houding het toezicht voor zowel toezichthouders als ondernemingen bemoeilijken?

Nationale toezichthouders zullen immers moeten beoordelen hoe verzekeraars aan de gewijzigde artikel 44-verplichtingen voldoen, en verzekeraars zullen, indien nog niet gebeurd, hun praktijken hierop moeten afstemmen. EIOPA vermeldde in zijn werkprogramma 2026 als tweede prioriteit: “Het bevorderen van convergent en effectief risicogebaseerd toezicht op duurzaamheidsrisico’s en duurzaamheidsclaims. EIOPA zal zijn focus versterken op het bevorderen van convergent risicogebaseerd toezicht en het monitoren van de implementatie van duurzaamheidsvereisten, met het oog op de identificatie van mogelijke greenwashing.”

Zoals gebruikelijk beschikt EIOPA over een breed instrumentarium om dergelijke convergentie te bevorderen. De gevolgen van de brief van de Commissie zijn dus nog niet uitgekristalliseerd.

(in de volgende blog: de gedeprioriteerde bevoegdheden onder Solvency II gedelegeerde verordening)

Lieve Lowet

Brussel, 16 Oktober 2025